Paulo aime les moules frites, sans frites et sans mayo!

Het goede leven is begonnen. Ik heb zomervakantie, het is hier prachtig weer, ik heb alleen maar leuke dingen gedaan en nog meer leuke dingen komen eraan. De enige smet op de taart (??) is (waar zit die smet ook alweer op?), dat ik nu officieel over de helft van mijn Erasmustijd ben. Ergens tussen 20 en 29 juni kom ik naar huis. Het hangt af van de herkansingen, of ik die heb of niet. Fransen hebben niet zo'n haast met het nakijken van tentamens, dus voorlopig zal ik nog wel moeten afwachten. 

De tentamens zijn niet eens zo heel slecht gegaan. Ze waren wel pittig, dat zeker. Tentamens bestaan hier uit één vraag waarover je dan een opstel moet schrijven (in het Frans, joepie!). Sommige docenten vroegen gewoon reproductie: de vijf stappen van dit, de maatregelen van dat.. Da's dus prima te doen als je had geleerd (beetje merde als je net dát was vergeten). De docent van Sociologie des Organisations vond het helaas nodig om een mega vage vraag te stellen over iets wat hij nooit zo expliciet behandeld had. Je moest het antwoord maar halen uit de miljarden losse theorieën die hij wél had uitgelegd. Nu is dat op zich niet zo heel erg, maar wel als je Erasmusstudent bent en dus een groot deel van de colleges niet hebt verstaan.. Boeken vinden ze hier voor watjes, dus nalezen zat er niet in. Ik duim voor genade. 

Maar goed, het is hier dus nog steeds een groot feest. Het concert van Stromae dat ik vorige keer al aankondigde was echt geweldig. Zijn liedje 'Moules Frites' hebben we maar omgedoopt tot het Montpellier anthem. Meneer van Haver wist hoe hij een feestje moest bouwen voor de duizenden mensen die gekomen waren. Eerlijk gezegd had ik een zaaltje verwacht van ongeveer 2 keer het Patronaat ofzo. Maar blijkbaar is Stromae très populair in Frankrijk en vandaar mijn verbazing toen ik de immense Zénith binnenliep met nog zo'n 15.000 mensen. Iedereen kende ook elke tekst en zong dus met alles mee, en alleen wij, euh... niet (stomme buitenlanders). Justin Timberlake heeft zaterdag wat te overtreffen!

Het weekend na de tentamens was het leukste weekend dat ik tot nu toe heb gehad. Op vrijdag ben ik met Krisja (België) wat gaan drinken in de stad. Op die avond heb ik ook mijn nieuwe favoriete bar ontdekt: Los Parigos. Ze hebben er de lekkerste Mojito's ever en de barjongen blijkt toevallig Nederlands te spreken dus da's makkelijk met bestellen. Die zaterdag zijn we met een groepje gaan barbecueën bij Lac du Crès, waar de vorige bbq ook was. Zondag was het nog steeds mooi weer (27 graden KATSJIIINGG) en dus gingen we maar naar het strand. Zwemmen in de zee was nog wat koud, maar tot je knieën erin ging best. Bruin óf verbrand kwamen we weer thuis. 

Donderdag hadden Krisja, Julie en ik het voor elkaar gekregen dat de Italiaanse jongens voor ons kookten. We begonnen met een heerlijk Colombiaans voorgerecht van Sebastian (de enige niet-Italiaan), Pietro en Giangiacomo maakten pasta en oké, dan zorgen wij (wij = Julie) voor Belgische crêpes als toetje. Ik zorgde voor Nederlands bier naast de Franse en Italiaanse wijn. Het was een zeer interculturele avond, want door gebrek aan tafels en stoelen in de keuken aten we op de grond (heel Aziatisch). Andrea (Italiaanse gang-genoot) 'schoof' na een tijdje ook aan en sprong ongeveer elke 10 minuten op om van alles lekkers uit zijn kamer te halen: zelfgemaakte olijfolie door zijn opa, een of ander overheerlijk stokbrood-dipje uit zijn dorp, Italiaanse koekjes uit zijn dorp, marmelade uit Sicilië.. Conclusie van de avond was dat we volgende keer de security-guy ook uitnodigen, dat we erachter moeten komen in welk dorp Andrea woont zodat we daarheen kunnen en eten kunnen importeren, dat Pietro griezelig goed Vlaams kan nadoen, en dat er voor elk gerecht of drankje dat er bestaat in de wereld, een Italiaans alternatief is (aaah Sambuca!) dat sowieso beter is, aldus de Italianen zelf. 

Het weekend daarna ging ik naar Lyon met Jennina, Annika (beide Finland), Tet (Japan/Duitsland), Zina (Denemarken) en Julie (België dus), om de stad te zien en vooral om Zlatan Ibrahimovic te zien voetballen in de wedstrijd Olympique Lyonnais - Paris St Germain. Uiteraard was meneer geblesseerd - dank u Chelsea - en kon dat dus nog even niet van de bucketlist af. De wedstrijd bleek nog erger vervloekt. Toen ik zaterdagochtend wilde Googlen (YES! Eindelijk internet dat werkt!!) welke metro we 's avonds nodig hadden, kwam ik erachter dat ze de wedstrijd naar zondagavond hadden verplaatst. Thanks Lyon, voor het mailtje. NOT. Onze trein zou zondag al om 19h vertrekken, dus de wedstrijd ging voor ons niet door.. Nu sluit ik me dus aan bij mijn Franse oom en heb ik ook een hekel aan Olympique Lyonnais.

Gelukkig was Lyon zelf een heel leuke stad (het oude stadscentrum dan, da's heel mooi). Ze noemen het petit Paris en ik kan wel zien waarom! Ze hebben zelfs een wannabe-Eiffeltoren (zie toegevoegde foto's). Met Annika en Jennina (goede koks!), Tet en Zina hadden we een appartement. Julie logeerde bij Bruno (Braziliaan, maar studeert in Frankrijk en is inmiddels van Montpellier naar Lyon verhuisd). Met z'n zevenen hebben we door de stad gelopen, gewinkeld (sorry Bruno et Tet), heerlijk gegeten, park Retiro bezocht (huh? ohnee da's in Madrid), interesting facts gedeeld tijdens Kingsen (wat ik dus nu internationaal heb gemaakt, en win maar eens met Vikingen van Scandinaviërs..) en het kei gezellig gehad. 

Terug in Montpellier zijn we maar weer een dagje naar het strand vertrokken, want wat moet je anders met 28 graden. Woensdag heb ik Iris opgehaald van het treinstation hier. Die kwam ein-de-lijk vanuit Parijs hier naartoe! Zo gezellig! Na heel veel feestjes, pizza, tapas, Zuid-Franse zon en zelfs een koude regenbui (wat krijgen we nou!!!!) is ze afgelopen zondag weer weg gegaan. Komende donderdag ga ik alweer naar haar toe in Parijs. Ik blijf tot maandag, want op dinsdag komt Marjolein vanuit Nederland deze kant op! Ondertussen probeer ik nog steeds het surfkamp te regelen voor mij en de Denen (naast Zina zijn inmiddels Mathilde en Caroline ook aangehaakt! :)), maar helaas helaas zijn de mensen daar Frans en bellen en mailen ze dus niet terug als ze dat zeggen. 

Daar moet ik dus maar even achteraan. Maar eerst naar Justin Timberlake zaterdag. Cry me a river!

Tschüssies!